ANLATAMADIM
İçimde çok acıyan bir yer var.
Sarmaya çalışırken yaramı ben,üç yerimden daha vurulduğumu anlatamadım.
Sığmadım gecelere...
Çok uykumu böldüm ağlamak için...
Her gün yine ayağa kalktım,sanki hiç acımamış gibi,
Bu sabah gülerken içimde kanayan yarayı tuttum elimle.
Sımsıkı sardığım yaranın yaranın izi kaldı çocukken hayalini kurduğum her şeyde.
Çok canım yanıyor diyemedim.Bağırmak,bağırmak istedim.
Beni yine korkak yaptılar.
Yine düşürdüler o adımları güçlü kızı.
Artık korkuyorum.
Korkuyorum yaşamaktan.
Anlatamıyorum ve hiç anlatamadım aslında.
Ama hiç susmadım sandılar,ben sustuklarımdan yaralanırken içimde.
Sonra işte hayat devam ederken bir yerlerde birileri öldü yine,
Hayalleriyle,ümitleriyle.
Yine susuyorum,böyle sadece kağıt kalemle işte.
Biliyorum konuşmam gerektiğini,bağırmam gerektiğini,durun demeliyim artık durun.
Karşınızdayım hadi son bir kez daha vurun.
Korkağım yine.
Sen susma çocuk ,susma sakın.
Kağıt gemilerim su üstünde yüzen,yandılar hayallerimle birlikte.
