ACININ ŞİİRİ

Çünkü,sen bensiz gülebilirken ben sensiz hep ağladım sevgili!

Bu,acıların süslü harflere dökülmüş şiiri,

Gör sevgili,gör,yüzümde soldurduğun gülleri!

Hatırla bana sarılırken kokumu içine çektiğin günleri,

Ve sen de sol benim gibi.

Hisset sevgili,hisset içimde bırakılan kimsesiz duyguları! Ben olmuşum aşkın buruşturup attığın taslağı,

Nedendir bu soytarı sessizliğin yontulmuş kahkaları?

Kalbimde ölen bir aşkın vebalı çırpınışları...

Konuşamıyorum ama sen duy sevgili,duy kulağımda dilsiz bırakılmış şarkıları!

Aşkındı benim altını çizerek okuduğum yaşamın anlamı,

Sende mahkum bıraktığım mutluluklarımın gardiyanı,

Bu "seni" yaşarken içime sindirdiğim sensizliğin kaçıncı isyanı?

Ve boğazımda gelişigüzel yaşattığın mutlulukların,gidişi güzel kördüğümü kaldı.

Sen susma sevgili!Sil dilindeki kabullenişleri!

Ben silemiyorum uyuyamadığım gecelere eklediğim karanlığın izlerini.

Bilemiyorum fotoğraflarına kaç duayı daha sığdırabileceğimi...

Unuttum ben seninle yaşama dair bütün ezberlerimi.

Hayır ağlama sevgili,ağlama!

Kalmasın yüzünde benim vicdanımın bile izleri.

Ama senin de gözlerindeki parlaklıktan küller savrulsun beni yaktığın gibi.

Tam şu anda attığın kahkahayı kessin nefesinin bozulan ritmi.

Tam şu anda ara beni!

Ve bil!

Aradığın kişiye artık ulaşılamıyor!