YARINI BUGÜNÜ KADAR ACIMASIZ OLANLARA...

Bugün yazabilmek için hiçbir şey hissetmiyorum,hissizlikten başka.Yarım kalıyor cümlelerim,yarım bırakılan her yanım gibi.Bugün sadece beynimin içini kemiren ölümün sesini,duyabiliyorum.İnsanlara sağır ve içimde biriken bütün duygulara dilsizim.Bugün sadece

kendimden yanayım.Gerçekten sıkılmadınız mı bu öfke dolu cümlelerden?Ben çok sıkıldım.O yüzden her birinize teker teker yine küsüyorum.Sessiz kalıyorum yine.Ve cevabım yok hatalarımdan sorduğunuz hesaplara.Ya da hata gibi gözüken bütün doğrularıma.Yalnızca ağlıyorum.Nedenini biliyor musunuz?İnanıyor musunuz gerçekten suçsuz olduğunuza?Nedenini bilmeden nasılını sorguladığınız bütün insanların vicdanı kalsın kalbinizde.Sesini duyamadığınız nice insanlara sesinizin ne kadar güçlü olduğunu göstermek için daha çok bağırdığınız için ruhsuzsunuz.Güneşini çaldığınızdan gecesine bırakılan tek yıldızını söndürdüğünüz için bencilsiniz.Dışarıdan sizin için ne kadar basit göründüğünün farkındayım.Ama belki de aramızda benim gibi sizin işlediğiniz cinayetlerin kanını ruhuna bulaştıramayacak kadar vicdanlıları vardır diye düşünüyorum.Var mı?Varsa neden susuyoruz hala?Fark ettiniz mi neden bu kadar bugün dediğimi?Hep şu andan bahsettiğimi.Çünkü yarın burada olamayabilirim.Biliyorum.Bugün bir kez daha yerde benim kanım var.Yaralarımı kanatmadınız,yeni yaralar açtınız ben size yaramı sarmaya gelmişken.Siz şu an güçsüz adımlarınızı gizlemeye çalıştığınız ayakkabılarınızla benim kanıma basıyorsunuz ve ben çıplak ayakla güçlü bir şekilde yürümeye devam ediyorum kanayarak.Kendinizi çok beğenerek baktığınız o aynada bir gün sadece ellerimdeki kanın izini görebileceksiniz.Ve unutmayın yaşattığınızı yaşayacaksınız.Ama siz bu kadar güçlü duramayacaksınız.Belki yarın olmam demiştim ya ve siz de bunu öylesine okuyup geçmiştiniz.Yarın buradayım.Yarın yine hepinize karşıyım ama işte benim yarınlarım bugünümden farksız.Benim yarınım bugün kadar acımasız.Benim yarın ruhum bugün kadar tüketilmiş ve yüreğim yoksun bütün kötülüklerden.Bedenim duygularımın yalancı kuklası.Yarın,bana hesabı sorulan her şeyin bir açıklaması belki olabilirdi.Ama benimle geçirdiğiniz o son anın geri dönüşü olmayabilir.Belki dinleseydiniz,hesap sormak yerine bir kez konuşmam için bana güç verseydiniz dün,size artık yarını umutla beklemekten yorulduğumu anlatabilirdim.Edebiyatın hiçbir köşesine konulmayacak olan bütün bu yazıları ben hayatımın en derinine sığdırıyorum belki ama bir gün eğer gidecek olursam,bunların hiçbirinin bir adli dosyada olmayacağını ve kimsenin size katil demeyeceğini biliyorum.